Roy Barreras: „Wybory się odbędą, ale w rządzie słychać błędne, urojone głosy, które generują niepotrzebny hałas”.

Były kolumbijski senator i ambasador w Londynie Roy Barreras rozmawiał z EL TIEMPO na temat trzech lat sprawowania władzy przez Gustavo Petro w Casa de Nariño.

Barreras, który jako przewodniczący Kongresu zaprzysiągł obecnego przywódcę państwa 7 sierpnia 2022 r., twierdzi, że wybory odbędą się w 2026 r., ale wzywa gabinet do zaprzestania głosów, które sprawiają prezydentowi kłopoty, i nalega, aby w ostatnich dwunastu miesiącach jego kadencji zintensyfikowano prace.

„Jeśli spojrzeć obiektywnie, większość liderów demokratycznej lewicy przygotowuje się do wyborów. Kraj o tym wie; Pakt Historyczny przygotowuje własne referendum w październiku, w którym wyłoniony zostanie kandydat lewicowy, zostanie zaproponowany szeroki front z udziałem przedstawicieli środowisk liberalnych. To jest demokracja. Przygotowywane jest więc pokojowe, demokratyczne przekazanie władzy” – stwierdził Barreras w rozmowie, która zostanie opublikowana w najbliższą niedzielę w wydaniach drukowanych, w internecie oraz na kanale EL TIEMPO na YouTube.

I dodaje: „Są głosy – mówiłem – błędne, urojone, które generują niepotrzebny hałas. Dlatego uważam, że to rok Petro, ponieważ to rok, w którym ma on okazję – i jestem pewien, że to zrobi – potwierdzić swoje zaangażowanie na rzecz demokracji i instytucji. To także rok, w którym ma on okazję spełnić swoją obietnicę, urzeczywistnić ją, posunąć się jeszcze dalej w kierunku zmian. To kluczowy rok, jeśli zespół, który mu towarzyszy, zamiast publikować urojenia na Twitterze, poświęci się pracy”.

Pytanie do byłego senatora pojawiło się w kontekście wezwań do reelekcji ze strony niektórych urzędników rządowych, w tym szefa sztabu Alfredo Saadego, a także krytyki Urzędu Stanu Cywilnego ze strony samego prezydenta Gustavo Petro.

Barreras był jedną z kluczowych postaci zwycięstwa Gustavo Petro w wyborach prezydenckich w 2022 r., a jego praca jako przewodniczącego Kongresu w pierwszej kadencji odegrała kluczową rolę w uchwaleniu pierwszych reform, w tym powołania Ministerstwa Równości i wprowadzenia ustawy o „całkowitym pokoju”.